ფემინისტი ხარ?! ეს შენ გეხება ^^

“If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you.”

Feminism is a range of movements and ideologies that share a common goal: to define, establish, and achieve equal political, economic, cultural, personal, and social rights for women.

მანიკურიანი მუშტი

რამდენიმე ხნის წინ დაიწყო კამპანია, თუ რაღაც მსგავსი, იმის მოთხოვნით, რომ პარლამენტში “ქალებისა” და “მამაკაცების” რაოდენობა გათანაბრდეს. რა ვქნა და ამას პოზიტიურ დისკრიმინაციად აღვიქვამ. “აქტივისტები” არც “კაცების” უუნარობაზე წუხან, არც მათ უგუნურებაზე, არც მიკერძოებულობაზე და ა.შ. ან თუ წუხან ამას მათ “კაცობას” უკავშირებენ. ისინი წუხან მხოლოდ იმის გამო რომ ისინი “კაცები” არიან და რომ მათი რაოდენობა მთავრობასა და პარლამენტში გაცილებით აღემატება “ქალებისას”.

იდება არგუმენტები, მსგავსად შემდეგისა: “ბრიტანელმა მეცნიერებმა დაამტკიცეს, რომ  ბლა ბლა ბლა , ქალები უკეთ ახერხებენ ბლა ბლა ბლა, ვიდრე კაცები, და ამიტომ ქალთა პროცენტული წილი უნდა გაიზარდოს ბლა ბლა ბლა.”

View original post 581 more words

“ჯეიმს უაიტი” – სანდანსის კინოფესტივალის შემდეგ ბათუმში

შოშანას კონტროლის ზონა

ბათუმის საავტორო კინოს ფესტივალი (BIAFF) წელს უკვე მეათედ ჩატარდა, რაც ძალიან სასიხარულო ფაქტია ქართველი კინომოყვარულებისა და ფესტივალის ორგანიზატორებისთვის. BIAFF-ს კიდევ უფრო რესპექტაბელურს ხდის ფაქტიც, რომ საკონკურსო ფილმების დიდი ნაწილი უკვე ნაჩვენები და სხვადასხვა ჯილდოს მფლობელია, ისეთ ცნობილ კინოფესტივალებზე, როგორებიცაა “სანდანსი”,”ტორონტო”, “ლოკარნო”, “კანი” და ა.შ.

“სანდანსის” მაყურებლის ჯილდოს მფლობელი “ჯეიმს უაიტი” ბათუმის კინოფესტივალის მხატვრული ფილმების საკონკურსო სექციაში აჩვენეს.

ჯოშ მონდის ფილმს, მისი თრეილერის ნახვის შემდეგ განსაკუთრებულად ველოდი. მასში ხომ მთავარ როლებს ჩემი საყვარელი სერიალების “სექსი დიდ ქალაქში” (Sex and the City) და “გოგონების” (Girls) მსახიობები თამაშობენ.

ჯეიმ უატი ახალგაზრდა, სიმპათიური და ემოციური მწერალია, რომელსაც თავის გრძნობებთან და ემოციებთან გამკლავება ძალიან უჭირს.

ფილმი ჯეიმს უატის მამის დაკრძალვის სცენით იწყება, ცოტა ხნის შემდეგ კი ირკვევა, რომ ჯეიმსის დედაც სასიკვდილო სენითაა დაავადებული. ფილმის სათაურიდან გამომდინარე მაყურებელი ფოკუსირებას იმავე სახელის მქონე გმირზე ახდენს, თუმცა ვთვლი რომ ამ ფილმში მეორეხარისხოვანი არცერთი როლი არ არის.

სიუჟეტი ნიუ-იორკში ვითარდება, სადაც კრისტოფერ ებოტის გმირი და დედამისი ცხოვრობენ. ჯეიმს უატი მოულოდნელად…

View original post 129 more words

გაყინული ემოცია და Tikkunი

rusa's blog

tikkun2 Tikkun ასე ჰქვია ერთ ებრაულ ფილმს, რომელიც მხატვრული კინოს სექციაში იყო წარმოდგენილი. ვფიქრობდი რომელ ფილმზე დამეწერა პოსტი და ჩემს რამდენიმე ჩამონათვალში ესეც მოხვდა.

მთავარი გმირი ჰაიმ-აარონი იერუსალიმში ცხოვრობს, იეშივაში სწავლობს და ყველასგან გამოირჩევა რწმენით. ყოველთვის ვიცოდი, რომ გამორჩეულ ადამიანებს უწევდათ ხოლმე ცხოვრებაში უფრო მეტი სირთულის გადალახვა და თავიდანვე ნათელი იყო, რომ კარგს არაფერს გვიმზადებდა ებრაელი რეჟისორი.

ერთ დღეს ჰაიმ-აარონი გონებას კარგავს, ძლივს გადაურჩება სიკვდილს და ამის შემდეგ იწყება ყველაფერი. ნელ-ნელა მყარი რწმენა ეჭვქვეშ დგება, ცხოვრების წესის გაიდეალება ამაო ხდება და გზიდან გადახვევა ხსნის ერთ-ერთ გზად რჩება. პარალელურად მამამისი გრძნობს შვილის შეცვლას და პერიოდულად კოშმარები ესიზმრება, იმის შიშით, რომ ჰაიმ-აარონის გაცოცხლებით ღმერთის ნება უარყო და ახლა უფალი დასჯით ემუქრება.

tikkunორი საათის განმავლობაში არ აღმიქვამს როგორც დინამიური ფილმი, მხოლოდ სტატიკა, გაჩერებული, შავ-თეთრი კადრებით. ფილმი ერთი დიდი ფოტოალბომი უფრო იყო, რომელიც კარგად ფოკუსირებული ფოტოებით აკინძულს ჰგავდა. ფილმის მთელი დატვირთვაც კადრებზე მოდიოდა, სიმშვიდეზე, ადამიანის შინაგან ხმაზე, რელიგიაც იგრძნობოდა და ყველაფერი ის, რაც პერსონაჟის ირგვლივ…

View original post 189 more words

კინოს აღქმა და ყურადღების მიღმა დარჩენილნი

Surreal Child

 ბათუმის საავტორო ფილმიების საერთაშორისო კინოფესტივალი თითქმის დასრულდა. მზე, ზღვა და BIAFF-ი ერთი წლით დაგვემშვიდობა. ბევრი ფილმი ვნახეთ, ბევრზეც ვიმსჯელეთ და დავწერეთ კიდეც, თუმცა იყო ისეთებიც, რომლებმაც მაყურებელს თავი სკანდალურობითა და გამომწვეობით არ დაამახსოვრა, ამიტომაც ისინი შედარებით ყურადღების მიღმა დარჩნენ. შევეცდები რამდენიმე ასეთი ფილმი ჩამოვთვალო.

 ჩემი სუბიექტური დამოკიდებულება მეტად ახლოსაა ბრესონისეულ მოწონდებასთან, უმჯობესია მაყურებელმა ჯერ ფილმი იგრძნოს სანამ მის გაგებას დაიწყებს. გაგება და ქვეტექსტების ძიება რაღა თქმა უნდა არანაკლებ მნიშვნელოვანია, მაგრამ როდესაც უზარმაზარი ეკრანის წინ ზიხარ შენი რაციო იმის ძებნაში არ უნდა იყოს, თუ რა დევს თითოეული სცენის მიღმა. აღნიშნულის გამო თავიდანვე მივესალმე გახსნის საღამოზე ოთარ იოსელიანის მოწოდებას იმის შესახებ, რომ ნაკლები ენერგია დაგვეხარჯა სუბტიტრების კითხვაზე და დაკვირვებით გვენახა ფილმი. სხვა შემთხვევაში რთულია იგრძნო თავად ის მთლიანობა, რაც ზოგჯერ რამდენიმე საათიც კი შენს წინ იშლება. კინოს ისტორიას თუ გადავხედავთ ის სულაც არ წარმოადგენდა თავდაპირველად ინტელექტუალურ წყაროს, თუმცა მადლობა ღმერთს ასე აღარაა და დღეს კარგად გაკეთებული ფილმის მიღმა მნიშვნელოვანი სოციალური თუ იდეოლოგიური…

View original post 570 more words

ნასტასიაა კინსკი ბათუმში

“If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you.”

ბათუმის კინოფესტივალის ფარგლებში, ემოციები იმდენად ამერია რომ სავარაუდოდ, ჩემი ყველა პოსტი ცოტა აბდაუბდად შეიძლება მოგეჩვენოთ, მაგრამ რას ვიზამთ.12019103_10205044587339813_440186257_o

ცოდვა გამხელილი სჯობს და ნასტასია კინსკის არ ვიცნობდი და არც მისი შესრულებული როლები მინახავს, სირცხვილის უეცარმა ტალღამ მაშინ დამარტყა, როცა გავიგე ბიაფის ფარგლებში აპირებდა ჩამოსვლას. ამან ძალინ დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია, ჩემს სანაცნობო წრეში, სიხარული და აღფრთოვანება. ამიტომ მის შესახებ მოვძებნე ინფორმაციები, ვუყურე ფილმს მისი მონაწილეობით და შემიყვარდა.

პრესკონფერენცია დაგვიანებით დაიწყო, იმიტომ რომ ნასტასია რაღაცაზე ყოფილა აღელვებული, “ვარკვლავების” აღელვება კი მოგეხსენებათ როგორიცაა ხოლმე. პანიკები, კანკალი, ნერვიული შეტევები, ფოტოგრაფებთან “გაჭედვები”, ფოტო არ გადამიღოს სტილში. იყო კომენტარები, რომ ოთარი რაღაცაში მართალი ყოფილა, როცა თქვა რომ მსახიობები არიან პირუტყვები. ამ სიტყვებს მოჰყვა უკან მჯდომი რუსაპეტა ქალისგან ფრაზა “კანეშნა” მართალი იყოო. დაახლოებით 1 საათი ველოდეთ და უკვე იმედი გადაწურული, რომ გვქონდა ოპერატორებმა ისე ჩაგვიქროლეს, შემცივდა. ნასტასია მოდის!

შემოვიდა ქალი, ქალიც ქალია და ქალიც. ერთი შეხედვით ზედმეტად სადა ვარსკვლავისთვის, თუმცა როცა დაჟინებით აკვირდები ყველა მიხვრას, ყველა მზერას, ყველა პასუხს, ხვდები რომ…

View original post 307 more words

გათხოვდი, ჩაბარდი პატრონს!

Litterator's Blog

ერთ დღესაც, თურქეთის ერთ-ერთ სოფელში, გოგონების უწყინარი, ბავშვური თამაში თანაკლასელ ბიჭებთან ერთად, ძალიან მარტივად, გამზრდელი ბებიისთვის და ბიძისთვის კლინიკაში ქალიშვილობის შემოწმების მიზეზად შეიძლება იქცეს. ეს საკმარისი არ აღმოჩნდა, დებს სახლში გამოკეტავენ, ჩამოართმევენ ტელეფონებს, კომპიუტერს, გისოსებით შემოსაზღვრავენ სახლს და კულინარიულ გაკვეთილებს უტარებენ, ბებია და ბიძა იწყებენ გოგონების გათხოვებას. და როგორც უმცროსი და იტყვის, სახლი “ცოლების მწარმოებელ ქარხანას” ემსგავსება.

თურქი რეჟისორის დენიზ გამზეს ფილმი “მუსტანგი”

სამწუხარო ის იყო, რომ ეკრანზე რამე ახალს და განსაკუთრებულს არ ვუყურებდი, ისეთს, რაც საქართველოში არ მენახა ან არ გამეგონა. ვფიქრობ ხოლმე, მოდი მეც გადავიღებ ამ თემაზე ფილმს, მაგრამ მგონია რომ ველოსიპედის თავიდან გამოგონებასავით საქმე გამომივა და ეგეც არ იყოს, ყველას კარგად გვახსოვს, სულ ახლახან სამეგრელოში მომხდარი ამბავი, იმედზე გასული სიუჟეტი, სადაც ცოლი “ქალიშვილი არ აღმოჩნდა”, სიუჟეტის განვითარება, შინაარსი, მონაწილე ადამიანები, თავად ამბავი, ეს ყველაფერი უკვე არის კინო, ვუყურებდი და ვფიქრობდი, აი რომ მოვკიდო კამერას ხელი და რამე გადავიღო, ამაზე მეტი და ამაზე რეალური რაღა უნდა გადავიღო?

სად…

View original post 394 more words